Wie zijn we
We zijn christenen van verschillende kerkelijke achtergrond, en we houden van God, mensen en de Bijbel.
Pieter
Al vanaf mijn tienerjaren voel ik me exclusief aangetrokken tot mannen. Het beseffen en erkennen dat je op mensen van hetzelfde geslacht valt is een enorme worsteling voor mij geweest. Het heeft mij intensieve jaren gekost om uiteindelijk dat kruis een goede plaats te geven en openlijk over mijn gerichtheid te kunnen spreken. God sprak echter heel troostrijk en zei: ‘Mijn genade is voor jou genoeg; want Mijn kracht wordt in jouw zwakheid volbracht’. Dat is de reden waarom ik celibatair wil en kan leven. Ik geloof dat we zoveel rijker zijn als we Jezus volgen, ongeacht de kosten!
Het is voor mij heel belangrijk dat er openheid komt op het thema homoseksualiteit en de diversiteit die daar omheen bestaat. Niet om, zoals je om je
heen ziet, te kunnen leven zoals je maar wilt of waarbij je je goed voelt. Maar juist om anderen die met hun seksualiteit of identiteit worstelen beter te begrijpen, te ondersteunen en naast hen te staan. Een Christelijke kerk of gemeente moet een veilige plek zijn voor elke christen met haar of zijn eigen versie van gebrokenheid, waar we elkaar bemoedigen ‘om niet meer voor zichzelf te leven, maar voor Hem Die voor hen gestorven en opgewekt is’. Daar hebben singles en getrouwden dezelfde volwaardige plaats, ook degenen die voor het koninkrijk van God kiezen celibatair te leven. Te vaak worden ‘we’ weggekeken, wordt ‘het’ verzwegen of weet ‘de ander’ niet wat hij of zij moet zeggen…
Mijn wens en gebed is dat er liefdevolle aandacht is en blijft voor hen die, wellicht een leven lang, te strijden hebben met hun geaardheid, ongeacht hun persoonlijke keuzes. Hier op YouTube deel ik iets meer over mijn leven.
Hanna
Rond mijn achttiende ontdekte ik dat ik me aangetrokken voelde tot vrouwen. Dat was confronterend! Eerst dacht ik dat het wel zou overgaan, maar deze gevoelens bleken zo sterk en diep geworteld te zijn.
Opgegroeid in een christelijk gezin koos ik op jonge leeftijd voor de Here Jezus. Het geloof is altijd belangrijk voor me geweest, alhoewel het tot mijn achttiende vooral ‘in mijn hoofd’ zat.
Ik ging al vroeg op kamers wonen. In die tijd leerde ik mijn vriendin kennen. Onze relatie groeide uit tot een emotioneel afhankelijke relatie waarbij lichamelijk contact na een tijdje erotisch werd. Het maakte me bewust van mijn gevoelens voor vrouwen. Een heftige verwarrende tijd. Een ding was voor mij wel zeker: een lesbische relatie kon ik niet verenigen met mijn geloof.
Omdat ik vastliep, zocht ik hulp. De pastorale counseling die ik heb gevolgd, is zo tot zegen geweest. Het gaf inzicht in mezelf en in mijn homo-gevoelens.
Ook ontdekte ik vanuit de Bijbel wat mijn ware identiteit is. Niet: ik ben homo, maar: ik ben Gods kind. Dit was zo belangrijk voor mij. Het was in die tijd alsof het geloof van mijn hoofd naar mijn hart zakte.
Ik hoopte dat homo-gevoelens nu zouden veranderen in hetero-gevoelens. Dat gebeurde niet. Het kostte moeite te accepteren dat ik alleen zou blijven. Ik ontdekte echter dat ik in Gods ogen volwaardig mens ben: ongetrouwd of getrouwd.
Gaandeweg merkte ik dat mijn homo-gevoelens verbleekten. Verliefdheden namen af, waren minder intens. Het beheerste mij steeds minder. Dit voelde als een bevrijding. Rond mijn dertigste merkte ik een interesse in mannen. Alsof ik seksueel ‘ontwaakte’, als een verlate puberteit. Ik werd voor het eerst verliefd op een man. Dit was wederzijds. Onze vriendschap groeide uit tot een vaste relatie en we trouwden. Prediker 4:12 is voor ons altijd leidend geweest: Een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken. Samen met Hem onderweg zijn, dat is nog steeds ons uitgangspunt. Hem zij alle glorie!
* Vanwege privacy is naam en/of foto veranderd
Jonathan
Vanaf mijn dertiende begon ik te merken dat ik me aangetrokken voelde tot jongens en mannen. Ik schaamde me er enorm voor en vertelde het aan niemand. Ik was gesloten en gespannen, en heel ongelukkig. Toen ik eindelijk op mijn 26e aan een aantal mensen vertelde waar ik mee worstelde, zijn ze voor me gaan bidden. Niet met me, maar wel voor me.
Een paar jaar later brak God tijdens een retraiteweek door met zijn overweldigende liefde. De homoseksuele gevoelens waren weg. Later zijn ze in een paar moeilijke perioden weer tijdelijk teruggekomen. Maar het mooie was dat God me juist in die fases vasthield met zijn liefde en me meer en meer de waarheid liet zien over de factoren die bij mij geleid hadden tot homoseksuele gevoelens.
Daarbij gaf hij ook geloof in zijn toekomst voor mij, Hij liet me zien wie ik in zijn ogen was en Hij maakte me sterker en rustiger. Ik ben nu alweer jaren getrouwd met Lydia en heb twee prachtige dochters.
Ik merk dat er veel verwarring is over het ontstaan van homoseksualiteit en de (on)mogelijkheid tot verandering. Daarom heb ik mijn verhaal opgeschreven in een boek: “Mans genoeg; de geschiedenis van mijn homoseksualiteit”. In het boek ga ik ook in op de factoren die kunnen leiden tot homoseksualiteit. Ik hoop en bid dat het je kan helpen en bemoedigen.
* Vanwege privacy is naam en/of foto veranderd
Johan
Ik leefde volledige in de homoscene. Ik reisde naar grote steden en kwam veelvuldig in homobars. Ik had veel wisselende contacten. Toen kreeg ik een vaste relatie. Drie jaar lang leefde ik met een vaste vriend. Bij homoseksuele gevoelens gaat het niet alleen maar om je seksualiteit, heel je persoonlijkheid doet eraan mee. Was ik toen gelukkig? Jazeker! Wanneer je verliefd wordt op iemand vind je dat fijn. Ik vond het fijn om zo te leven.
Maar ik ging steeds meer aan mijn levensstijl twijfelen. Ik kwam steeds meer in de knoop met wat de Bijbel erover zegt. Ik praatte het wel goed, maar uiteindelijk kwam ik toch tot de conclusie dat het niet langer zo kon. Ik ben een weg van verandering gegaan. Het begon met een verandering in mijn denken. Sinds ik Jezus ken, mag ik geloven en weten dat ik voor honderd procent een nieuwe schepping ben. Al het oude, dat ik nog voel en dat zeker nog bestaat, mag ik als gekruisigd beschouwen.
Ik denk dat dit voor iedere christen ontzettend belangrijk is. Niet je gevoelens zijn het uitgangspunt, maar wat God zegt over jou. En dan leren leven vanuit die nieuwe identiteit.
Drukte ik daarmee mijn homofiele gevoelens weg? Nee. Maar ik heb hen een andere plek in mijn leven gegeven. Dat seksualiteit bij sommigen fluïde is, is een bekende feit. Anderen bidden en smeken om verandering maar er gebeurt niets. Dat zorgt voor heel veel frustratie en verdriet. Ik heb al de worstelingen van dichtbij meegemaakt.
Daarom moeten we ook niet de nadruk leggen op de verandering naar heteroseksualiteit maar naar de beeld van Jezus Christus. Ik zie ook het belang van goede vriendschap, van niet-emotioneel afhankelijk zijn van de ander en van op de juiste wijze man of vrouw durven zijn. Mijn leven is een wandeling met God. Dat blijft zo mooi. Dagelijks met God praten en vanuit het geloof in Hem leven. Dat heb ik intact weten te houden en dat geeft innerlijke rust en vrede.
Leander
Opgegroeid in Elburg in een christelijk gezin kwam ik diverse moeilijkheden tegen. Mijn ouders scheidden toen ik 6 jaar was, op mijn 9de kreeg ik te maken met misbruik en niet veel later kwam daar ook pornografie bij. Daarbij was mijn opvoeding op gebied van seksualiteit ook minimaal.
Dit alles leidde ertoe dat mijn beeld over seksualiteit was vertroebeld, mijn identiteit zeer onzeker was en ik ook homoseksuele gevoelens opmerkte. In de jaren die volgden is het een stoeien geweest met God hoe hiermee om te gaan, terwijl ik wel de keuze heb gemaakt dat ik in Jezus geloofde. Er waren ook niet veel mensen die wisten hoe hier mee om te gaan.
In deze tijd raakte ik steeds verder vast in pornografie, seksuele contacten en andere uitspattingen hieraan gerelateerd, voornamelijk allemaal mannen gericht. In 2013 ben ik gaan samenwonen met een jongen, wat in 2016 uit elkaar ging, waarna ik na veel vallen en opstaan merkte dat God flink aan mij aan het trekken was.
In 2017 kwam er een grote ommekeer in mijn leven. God haalde mij uit mijn baan weg en zette mij in een DTS (Discipelship Training School) van YWAM (Youth with an mission). Psalm 23 werd hierin ook een leidraad om mee onderweg te gaan, dat Hij altijd bij mij is, voor mij zorgt en ik Hem in alles wil volgen. Op deze school leerde ik God als mijn Vader kennen, Jezus als mijn Redder en de Heilige Geest die herstel brengt en troost geeft. Ook kon ik toen zeggen dat mijn identiteit niet meer in het homo zijn ligt, maar alleen in Christus.
Het herstel wat Hij verder in gang heeft gezet, heeft ervoor gezorgd dat ik in augustus 2020 mocht trouwen met Martine en God ons 2 prachtige dochters heeft gegeven. Daarnaast doe ik divers missie werk, waaronder ‘disciple making movement’, discipelschap, huiskerken, en werk ik regelmatig met Richard Oostrum samen.
In een korte video (10 min) vertel ik in mijn levensverhaal over mijn homoseksuele gevoelens, mijn huwelijk en wat mijn Heer en Meester Jezus Christus in mijn leven heeft dedaan.
Pieter
Vanaf mijn tienerjaren was ik er mij van bewust dat ik niet op meisjes viel. En toch trouwde ik met Liefka, een aantrekkelijke vriendin van mij, die net als ik het geloof serieus nam. Jaren na ons huwelijk, merkte ik dat mijn homoseksuele gevoelens, ook na intens gebed, er nog steeds waren. Wij hebben christelijke hulp gezocht en ondanks dat het geen gemakkelijk traject was, hebben wij daar veel baat bij gehad! Toch waren wij meer goede vrienden, een soort broer en zus van elkaar, dan echte huwelijks partners. God zegende ons met 2 lieve kinderen en tevens 5 geweldige kleinkids.
Wij waren en ik ben er zelf nog steeds van overtuigd, dat God ons heeft samengebracht en Hij het ook is Die ons samen heeft gehouden. Dat wij vanaf het begin van ons huwelijk met elkaar een gebedsleven mochten opbouwen, heeft daar ook zeker aan bijgewerkt. Liefka is 2 jaar geleden in haar Heer en Heiland overleden en sindsdien woon ik op mijzelf.
In de video ‘God heeft ons samen gebracht en samen gehouden’, vertel ik in mijn levensverhaal over mijn homoseksuele gevoelens, mijn huwelijk met Liefka en mijn passie voor mijn Hemelse Vader, mijn Heer en Meester Jezus Christus en de Heilige Geest, die in mijn geest en hart woont en mij voortdurend leidt!
Richard
Wedstrijdzwemmen was van jongs af aan Richards sport. Als tiener ontdekte hij zijn homoseksuele gevoelens.
Zijn omgeving had er geen moeite mee. De gay scène werd zijn leven en de Gay Games in New York in 1994 waren een hoogtepunt voor hem. Hij was vastbesloten er in 1998 in Amsterdam weer bij te zijn en die Games tot een triomf van de gay lifestyle te maken. Zijn leven nam echter een radicale wending. Hoewel van huis uit onkerkelijk, ontwikkelde Richard in zijn jeugd toch een verlangen naar God.
Het verlies van zijn partner aan aids, depressiviteit en een onbevredigd hart leidden tot een geestelijke zoektocht. Hoe hij God kon ontmoeten bleef ongrijpbaar voor hem, totdat God Zelf ingreep in zijn leven. Dat werd zijn keerpunt.
Richard werkt als zendeling bij Jeugd met een Opdracht vanaf 1998 en is inmiddels 21 jaar gelukkig getrouwd en van vader van een zoon.
In de video ‘Van Gay Pride Amsterdam naar Jezus‘ vertel ik mijn verhaal.
Philip
Ik ben half Nederlands / half Brits. Mijn opleiding en werk waren wiskunde en statistiek maar mijn passie is Jezus te volgen, Gods Woord te bestuderen en toe te passen op ons dagelijks leven. Samen met mijn vrouw, Anneke, hebben we ons in Colombia 15 jaar beziggehouden met evangelisatie en pastoraal werk, bijbelonderwijs en het stichten van christelijke gemeentes. Vanaf 2007 wonen we met onze 4 kinderen in Nederland.
Dedurende de laatste 10 jaar heb ik een groeiende zorg en bewogenheid voor christenen die homogevoelens hebben, en recent ook voor mensen die genderdysforie ervaren. Heeft God in de Bijbel ons hier ook licht op gegeven? In September 2019 is een uitgebreide en geheel herziende editie van mijn boek: ‘Homoseksualiteit – Bijbels-pastorale overwegingen in de 21ste eeuw’ uitgegeven. Op dit moment dien ik als een van vier oudsten in een christelijke gemeente in Eindhoven.
Mirjam
In het dagelijks leven sta ik voor de klas in het basisonderwijs. Ook op andere manieren mag ik regelmatig met kinderen en hun ouders optrekken.
Vandaag staat al bij heel jonge kinderen seksuele vorming op het programma. De vraag is niet óf hun denken over relaties en seksualiteit gevormd wordt maar hoe en door wie. De heersende norm in de samenleving relativeert steeds meer de verschillen tussen jongens en meisjes. Kinderen leren dat ze zelf mogen kiezen wie en wat ze zijn en hoe ze relaties vorm geven.
In ben er van overtuigd dat de Bijbel een heel andere weg wijst en dat we de verantwoordelijkheid hebben om kinderen deze weg te wijzen.
God de Schepper maakte alle dingen volgens een prachtig plan. Daarover heb ik in 2020 en boek geschreven, ‘Een prachtig plan’. Dit boek is een hulpmiddel om aan de hand van de Bijbel met kinderen in de basisschool-leeftijd in gesprek te gaan over het huwelijk, echtscheiding, homoseksualiteit en genderidentiteit.
Ik vind het bijzonder dat ik mensen mocht leren kennen die zelf homoseksuele gevoelens ervaren en die daarin hun weg met de Heere Jezus willen gaan. Hun getuigenisen bemoedigen mij dat er met God altijd een begaanbare weg is maar leren mij ook dat het belangrijk is om een open oor en hart te hebben voor wie met deze gevoelens worstelt.
Chris
Verwerping heeft een grote rol gespeeld in mijn leven. Al in mijn vroegste herinneringen was er geen goede band tussen mijn vader en mij. Wat hier de precieze oorzaak van is, heb ik nooit echt kunnen achterhalen. Waarschijnlijk was mijn afwerende, afstandscheppende houding mijn antwoord op de onveiligheid en kilte die ik in zijn nabijheid ervaarde.
In feite verwierp ik mijn vader. Ik trok meer naar mijn moeder. Wat ik destijds niet doorhad, maar me later met hulp van anderen wel bewust werd, was dat ik, met het verwerpen van m’n vader, ook alles verwierp wat bij hem hoorde: mannelijkheid, man-zijn en dergelijke. Ook het mannelijke in mezelf. Grote delen van mijn identiteit verwierp ik; wilde niks van mezelf als man weten.
Nu heeft God gelukkig in ieder mens een diep verlangen naar heelheid gelegd. Ook in mij. Ik merkte dat ik sterk aangetrokken werd tot iets dat ik diep van binnen verwierp: mannelijkheid. Er was een grote ‘honger’ op dat gebied. Een honger die gestild móest worden. In de puber¬teit is dit verlangen seksueel vertaald gaan worden. Aan vrouwen of meisjes dacht ik niet. Er ontwikkelde zich een patroon waarbij ik over mannen fantaseerde, me voorstelde dat er liefde aan mij gegeven werd. Uiteindelijk vond ik niet de verzadiging in mijn man-zijn waar ik zo naar zocht, hoewel ik er -in mijn beleving- tijdens homofiele fantasieën soms vlakbij leek te zijn…
Steeds meer ging ik met mijn problemen in gebed naar God toe. Langzaamaan leerde ik Zijn genade te aanvaarden. Ik kreeg steeds meer in gaten dat ik een probleem had met ontvan¬gen. Ik was ingesteld op ’tot me nemen’. Geven en ontvangen zonder bijbedoelingen is liefde. En daarvan had ik weinig begrepen. God is de Schepper van het mannelijke en vrouwelijke. Híj wil in mijn nood voor¬zien. Ik ging een gesprek aan met mijn vader, waarin ik hem zijn afwijzende houding naar mij toe vergaf, dat hij niet de vader was geweest zoals God het vaderschap bedoeld heeft. Ook vroeg ik aan mijn vader vergeving voor het feit dat ik voor hem niet de zoon was geweest zoals God het zoonschap bedoelt.
Ik leer in de stilte bij God te zijn. De combinatie van diep buigen in gehoorzaamheid voor Hem en verwachtingsvol opzien naar Hem die onze liefdevolle Schepper is, heeft mij verder gebracht richting identiteitsherstel. Ik koos ervoor om mezelf te aanvaarden, m’n man-zijn te aanvaarden. Dit herhaalde ik vaak en sprak het als het ware steeds tegen mezelf uit. Ik strek me verder uit naar dieper herstel. Dat wat vroeger door anderen en later ook door mezelf werd weggedrukt, namelijk mijn eigen mannelijke identiteit in al zijn unieke kleuren, maakt deel uit van wie ik ben en mag erbij horen en de volle ruimte krijgen. Ik dank God voor de trouwe en liefdevolle weg van herstel die Hij met mij gegaan is.
* Vanwege privacy is naam en/of foto veranderd